تبیین کاربست عقل در فهم نصوص دینی از دیدگاه ابوحامد غزالی

روش‌شناسی فهم نصوص دینی از مسائل اساسی روش‌شناسی مطالعات دینی است؛ به این معنا که برای فهم نصوص دینی از چه ابزراها و رویکردها و رهیافت‌هایی می‌توان بهره گرفت. در این میان عقل در فهم متن، از موضوعیت خاصی برخوردار است. درباره نقش عقل در فهم نصوص دینی، همواره بین متفکران اسلامی، اعم از نص‌گرایان و عقل‌گرایان اختلاف بوده است. نص‌گرایان برای عقل در فهم متن مقدس اعتبار چندانی قائل نیستند و دربرابر عقل‌گرایان، برای آن حجیت و اعتبار قائل‌اند. آیا غزالی در روش فهم نصوص دینی با مشی عقل‌گرایی طی مسیر می‌کند یا با روش نص‌گرایی؟ به‌لحاظ روشی بین این دو نگاه تعارض به‌نظر می‌رسد. یعنی نمی‌توان هم به نص‌گرایی تمایل داشت و هم عقل‌گرایی را پذیرفت. راه جمع این دو چیست؟ غزالی ازجمله متفکرانی است که بین این دو جمع می‌کند. در این تحقیق روش تجمیع غزالی را بررسی خواهیم کرد.